θυμάσαι το χορό μας ανάμεσα στ’απλωμένα ρούχα;
τη φιγούρα με το σταύρωμα των ποδιών που μου’μαθες εκεί ανάμεσα στα λευκά και βρεγμένα που μας χτυπούσαν στο πρόσωπο όποτε παραπατούσαμε;
την επαναλαμβάνω τα βράδια που δε με βλέπει κανείς περπατώντας προς την είσοδο του σπιτιού
μόνο που στη στροφή δεν έχω το χέρι σου για να πιάσω και η μουσική σταματά απότομα
και πρέπει να εξηγούμαι στα σκυλιά που με κοιτούν με απορία.
έχω αφήσει στον αστερισμό που τώρα βλέπεις μακριά από μένα ένα τεράστιο play και περιμένω να το πατήσεις.
γιατί η φιγούρα μισή μου φαίνεται, όπως κι εγώ ο ίδιος
τη φιγούρα με το σταύρωμα των ποδιών που μου’μαθες εκεί ανάμεσα στα λευκά και βρεγμένα που μας χτυπούσαν στο πρόσωπο όποτε παραπατούσαμε;
την επαναλαμβάνω τα βράδια που δε με βλέπει κανείς περπατώντας προς την είσοδο του σπιτιού
μόνο που στη στροφή δεν έχω το χέρι σου για να πιάσω και η μουσική σταματά απότομα
και πρέπει να εξηγούμαι στα σκυλιά που με κοιτούν με απορία.
έχω αφήσει στον αστερισμό που τώρα βλέπεις μακριά από μένα ένα τεράστιο play και περιμένω να το πατήσεις.
γιατί η φιγούρα μισή μου φαίνεται, όπως κι εγώ ο ίδιος
