αν και οι μέρες οι φωτεινές που περιμένεις έχουν έρθει και συ δεν τις έχεις αντιληφθεί στη σκιά κάτω απ'το καπελάκι σου στη θάλασσα, να μη στενοχωρηθείς γιατί αυτές ακόμα φωτεινότερες θα γίνουν μέσα σου μόλις οι σκοτεινές πάρουν τη θέση τους/δε σου γράφω πια τόσο συχνά, φταίει η σκληράδα του κόσμου που μ'έφτασε ή μήπως η ήρεμη πια ανάσα σου λίγο πριν το ξύπνημα που κάνει τα λόγια να δείχνουν μικρά;/τα σώματα μας κάθονται δίπλα δίπλα σ'όλες τις αμμουδιές, σαν ένα ζευγάρι παντόφλες παρατημένο στην ακροθαλασσιά όσο ο κάτοχος τους βουτά/σαν παντόφλες στην άμμο θα φαινόμαστε από ένα δορυφόρο όλο το καλοκαίρι, το φαντάζεσαι;/πλησιάζει χρόνο αυτή η βουτιά που ξεκίνησε δίπλα σ'ένα φάρο και έξω απ'το νερό ακόμα να βγω για ν'αναπνεύσω, γιατί χαζό δε με λες και τ'οξυγόνο μου βρίσκεται κάτω απ΄τη γραμμή της θάλασσας σε κάθε ανοιγόκλειμα των ματιών σου/λες αυτό που παχαίνουμε μαζί να μην είναι λίπος μα κάτι του έρωτα αδιευκρίνιστο από την επιστήμη;/λιώσαμε μου λέει η Σοφία το βράδυ στο μετόχι, ήταν τότε που με χτύπησε σαν ρεύμα το χαμόγελο σου ανάμεσα στις ελιές δίπλα στο μαντολίνο που έπαιζε αργά και τους φίλους σου να ψάχνουν μάταια την απόκριση σου, ναι της λέω λιώσαμε, τον καύσωνα εννοούσε/είναι άμυνα για μένα ο έρωτας σου τέτοιες εποχές, τύχη, θράσος μήπως ή απλά ένα αναπόφευκτο ταξίδι σαν κι αυτό που χαρίζουν οι βουβώνες σου στα χείλη μου;/ένα μακρόσυρτο ναι είναι οι μέρες μου μαζί σου μα τα βράδια μου "μη φύγεις" σου ψιθυρίζουν πίσω απ'το αυτί/(μη φύγεις)
