χθες το απόγευμα έπεσε ο ήλιος και συ πάλι έλειπες
έτσι όπως τον έβλεπα να σκίζεται απ'τις κεραίες στις ταράτσες, ρώτησα τον εαυτό μου γιατί γεννήθηκα. αυτός ήπιε μονομιάς τη μισή μπύρα και απάντησε ότι γεννήθηκα για το ξημέρωμα που σε φίλησα στα Χανιά
τότε, λίγα λεπτά μετά το πρώτο χάδι που μου χάρισες κρυφά μέσα στο αυτοκίνητο και με τα λίγα φώτα που μας ράπιζαν να μένουν πίσω μας και να μας χαζεύουν
(μετράω αντίστροφα)
2 Responses to κεραίες
Ναι συγγνώμη που ενοχλώ αλλά κι εγώ μετράω αντίστροφα μήπως φάμε κανένα γλυκό της προκοπής, αν βέβαια φιλοτιμηθεί κανείς να μας κρατάει που σιγά μην φιλοτιμηθεί, συνέχισε αυτό που κάνεις, μου αρέσει :-)
θα σου φέρω σπέσιαλ γλυκό, εκτός κι αν το φάμε μαζί εκεί :)
<3
Δημοσίευση σχολίου