Στα μέρη που ταξιδέψαμε, στα κάδρα που άλλαζαν το ένα μετά το άλλο,

στα σημάδια των τροχών που αφήσαμε πίσω μας 

και στις γραμμές των παπουτσιών που χάθηκαν στη σκόνη, 

δίπλα μου εσύ και μέσα μου και μπροστά μου

Και όσο κουνούσαμε την πινέζα από τον ένα χάρτη στον άλλον, 

ένα κάδρο γλυκό, το πιο άσπιλο και αθώο 

θα ζωγραφιζόταν σε κάθε μας επιστροφή στο άνοιγμα μιας πόρτας,

έτοιμο να μας συγχωρέσει για τον χρόνο χώρια 

και με ένα μόνο χάδι το κοντέρ ξανά να μηδενίσει

Μετρώ ώρες και μέρες απώλειας

Τα δάχτυλα μου κουνάνε πλέον την πινέζα πάνω σε ένα κρύο μωσαϊκό 

ψάχνοντας τα μέρη που μας ταξίδεψε εκείνη

Από ένα κρεβάτι πού’χε μάθει νά’ναι γεμάτο τόσο από πάνω όσο και από κάτω

ξεκινώ νέο ταξίδι αναμνήσεων

και δίπλα μου πάλι μόνο εσύ και μέσα μου και παντού