Κοίτα πώς μεγαλώνουμε μαζί
Σε χαζεύω να κοιμάσαι στο πλάι αγκαλιά με το γατί
Τα βλέφαρα σου γυαλίζουν όπως πέφτει πάνω τους το φως του χωλ και με ξεβολεύουν: οι πτυχώσεις τους με αφήνουν στο Πετροκοπιό, τη ρηχή παραλία στους Φούρνους που για κάποιες ώρες ήμασταν εντελώς μόνοι και τα κύματα ήρεμα και ρυθμικά σκάγανε στα πόδια μας σαν πλατιά γυαλιστερά σκαλιά
Απόψε ύστερα από χρόνια σου γράφω πάλι για να κερδίσω μια αναβολή
Να επιβεβαιώσω ότι παρά το χρόνο και τη φθορά που πιο γλυκιά μοιάζει όταν τη μοιράζεσαι, μπορώ ακόμα να βουτήξω μέσα μου όταν σε χαζεύω να κοιμάσαι
Δεν είναι λίγα τα καθημερινά εκείνα που στο πέρασμα τους μου αφήνουν δέρμα τραχύ και στο σώμα οξύαιχμες γωνίες που με πονούν όταν βρίσκουν στα πόδια των επίπλων
Μα εσύ μαλακώνεις και το δέρμα και τον πόνο αυτόν και μου χαρίζεις μια λεπτή μα δυνατή πανοπλία που μόνο όταν είμαι μαζί σου εύκολα βγάζω και πετώ
Δημοσίευση σχολίου