Με κούρασες.
Να στέκεσαι δίπλα μου και ν’απέχεις τόσο.
Να περιμένω πώς και πώς να νιώσω το ρίγος στο δέρμα σου
και μετά από λίγο να προσδοκώ την απουσία του.
Έχω φθαρεί παρασύροντας σε στο βυθό μαζί μου.
Οι γωνίες έχουν λιώσει και η σκέψη σου έχει μείνει μόνο.
Σβήνουν τα μάτια αργά το βράδυ,
μα η θύμισή σου χρόνο δεν τους δίνει.
Κι είναι στιγμές που όλα όνειρο μου φαίνονται.
Όνειρο που δύσκολα μπορώ να διακρίνω από τον εφιάλτη.
Γιατί έτσι είναι όλα, όταν στέκεσαι δίπλα μου.
Όνειρο μου, εφιάλτη μου, εσύ.
Κουράστηκα να γδέρνομαι.
Να σε πετάξω από πάνω μου, πόσο μάταιο.
Το μέσα δύσκολα αγγίζεται
κι ακόμα και τότε το άρωμα σου είναι αυτό
που γύρω μου παντού το χώρο θα ποτίζει.
13 Responses to Χαρμολύπη
Πάλι τα ίδια;
Μπρόκολο;
Και γλυκό και ξινό απ΄το πολύ λεμόνι και ελαφρώς άνοστο και υγιεινό του κερατά και άγευστο αν είναι μπαγιάτικο και πεντανόστιμο αν είσαι πεθαμένος απ΄την πείνα;
Μπορούμε να φάμε επιτέλους μια πολύχρωμη χωριάτικη και μια μπριζόλα ζουμερή, σκέτα και χωρίς αλλά, εδώ μέσα; :)))))
Φιλιά και καλή ξεκούραση.....
πάνω που πήγα να γράψω κάτι έπεσα πάνω στην φοράδα και με λίγωσε μεσημεριάτικα. :)))
όχι τίποτα άλλο είναι και το ψυγείο άδειο.
η χαρά του ντιλίβερι.
κατά τα άλλα τα πράγματα (να) είναι απλά.
να είμαστε με αυτούς που είμαστε και να αισθανόμαστε καλά. όταν δεν, για τον όποιο λόγο, το χάσαμε το όλο. και αν είναι να προσπαθούμε για τα αυτονόητα μεγαλώνουμε και τα αυτονόητα πρέπει να είναι όντως αυτονόητα.
πολύ καλό σου μεσημέρι!
Σκληρά όμορφο...!πολύ καλό...και πάλι τα γραφόμενά σου με εκφράζουν σε μεγάλο βαθμό...να'σαι καλά!
Καλησπέρα σου!!
Αν αναφέρστε στην νευροφυσιολογία,πολύ πετυχημένο...
Βρε Φοραδίτσα,
τί να κάνουμε;! Η ζωή είναι σκληρή κι άδικη! χαχα
Σ'ευχαριστώ πάρα πολύ! Η ξεκούραση ξεκίνησε από χθες με την πρώτη μετεξεταστική εξόρμηση εκτός νομού και συνεχίζουμε! Πολλά φιλιά!
Μπίλυ,
η αλήθεια είναι ότι το σχόλιο της Φοράδας είχε αρκετά τριγλυκερίδια, αλλά ήταν χορταστικό. Σωστός: τα αυτονόητα να αυξάνονται και όχι να μειώνονται καθώς μεγαλώνουμε. Μέχρι ένα σημείο όμως για να μη χαθεί το αλατοπίπερο :)
Ανώνυμος,
σ'εκφράζουν ε; Αχ τί τραβάς κι εσύ!
Καλησπέρα!
Σελιτσάνε,
ακριβώς. Στο κεφάλαιο του εθισμού συγκεκριμένα.
Θαυμάσιο!
(και η λεκτική επαλήθευση συμφωνεί: magic!)
Ιφι,
να'σαι καλά! :)
Καλημέρα!
Εθισμός, κακή λέξη... Αν το λέγατε γούστο, επιλογή, ματαιπονία, μαζοχισμό έστω, σίγουρα θα το προτιμούσα. Εσείς ξέρετε όμως. Για να στέκεστε ακόμα εκεί προφανώς κάτι άξιο υπάρχει...
ΚΑΙ όνειρο ΚΑΙ εφιάλτης μαζί...
ρε γμτ(sorry) αυτό είναι πέρα για πέρα αληθινό...
ζέστη-θάλασσα-βουτιά-γειάααααααααα!
:))
Θεώρημα,
τα κείμενα που αναρτώ δεν αναφέρονται πάντα σ'εμένα (προφανώς) και δεν γράφτηκαν πάντοτε πολύ πρόσφατα.
Ο εθισμός πάντως χρησιμοποιήθηκε στα πλαίσια της νευροφυσιολογίας, στην οποία εκφράζει τη μειωμένη απόκριση σε ένα σταθερό ερέθισμα. :)
Λένα,
χα! Μόλις γύρισα από βουτιά, μόνο όνειρο μου φάνηκε αυτή!
Είστε και ποιητής Μάνο μας?Πόσες θαυματουργές ιδιότητες αντέχετε αραγε?
Τάκη,
χαχα να'σαι καλά. Όλοι μας ποιούμε κάτι, αλλά από τη γνωστή έννοια του ποιητή απέχω αρκετά!
(αντέχει, αντέχει)
Καλημέρα, καλή βδομάδα!
Δημοσίευση σχολίου