Κλείνω τα μάτια κι αφήνεις τα δάχτυλα σου στα βλέφαρα μου. Πύλη φωτεινή αυτά γίνονται και η ψυχή σου προβάλλει στα μάτια μου. Ό,τι ήλπιζα κι ό,τι φοβόμουν μεμιάς μπροστά μου φανερώθηκαν. Η ματιά σου, που φτάνει στα δικά μου μάτια, είναι κρύσταλλο που άλλοτε θες να κλέψεις από τα βλέμματα του κόσμου κι άλλοτε διστάζεις ν’αγγίξεις για να μην τη λερώσεις. Δέκα αγγίγματα είναι αυτά που σε θάλασσες κι εποχές σε ταξιδεύουν. Λίγο πιο κάτω με τη μυρωδιά του σταφυλιού τη μύτη γεμίζουν και με την άμμο του νησιού τα μάγουλα στολίζουν.
Αναρωτιέμαι, αν εσύ μπορείς να με δεις όπως εγώ εσένα. Αν βλέπεις τις πτυχές του εαυτού μου που διστάζω να σου αποκαλύψω. Δεν είναι ντροπή, μα ούτε δειλία. Φόβος είναι μόνο. Μη σε χάσω, μην θολώσω τα νερά που, ειλικρινά δίχως πολύ κόπο, ήρεμα εδώ και καιρό κρατώ για σένα. Μην τραβήξεις τα δάχτυλα σου από τα βλέφαρα μου. Ίσως μόνο έτσι με δεις τελικά. Και το ωραίο ξέρεις ποιο είναι; Ότι μπορεί τα βλέφαρα ακόμα να περιμένουν το άγγιγμα σου, τα χείλη όμως σιχάθηκαν να περιμένουν: σ’αγαπώ.
7 Responses to Δέκα αγγίγματα
mono enas erwteumenos tha mporouse na grapsei kati toso omorfo :-)
Κύριε συνάδελφε,φοβάμαι ότι το όμορφο κείμενο τό 'φαγε το τρωκτικό...
Θαρρώ πως είναι άδικο να κρύβεις τον εαυτό σου, όταν πραγματικά αυτό που θες είναι να τον αποκαλύψεις...και να τον παραδώσεις.
Νομίζω, δλδ...δε ξέρω σίγουρα.
:))
DonnaBella,
:)
Σελιτσάνε,
δε σας αντιλαμβάνομαι, γιατρέ μου.
Λένα,
κανείς μας δεν ξέρει σίγουρα, το μόνο σίγουρο :)
Εννοώ ότι την ώρα που αναρτήσατε το κείμενο έτρεχε μια άγρια επικαιρότητα και -εγώ τουλάχιστον- δεν μπόρεσα ούτε να το απολάυσω ούτε να το σχολιάσω.
!!!!
Ευγε.
Σελιτσάνε,
η αλήθεια είναι πως η επικαιρότητα άλλα επιτάσσει. Ήμουν σε δίλημμα, αν έπρεπε να αναφερθώ στη δολοφονία ή όχι στο άλλο βλογ.
Τάκη,
:))))
καλημέρα!
Δημοσίευση σχολίου