«Αν ακολουθήσεις την κόκκινη γραμμή μπροστά από το βράχο, θα περάσεις ανάμεσα σε δύο βρεγμένα σανδάλια και θα φτάσεις εκεί που σκάει το κύμα».
- Πήρα τη δουλειά!
- Αλήθεια, μωρό μου;! Ήμουν σίγουρος για σένα!
- Ναι! Θα πάμε και το ταξιδάκι που λέγαμε στο Ντάλας! Λοιπόν, πρέπει να κάνω κάτι δουλίτσες κέντρο, θα σου τηλεφωνήσω μετά, οκ;
- Έγινε, φιλάκια.
«Αν ακολουθήσεις την κόκκινη γραμμή μπροστά από το βράχο, θα περάσεις ανάμεσα σε δύο βρεγμένα σανδάλια και θα φτάσεις εκεί που σκάει το κύμα». Ξύπνησε με αυτές τις λέξεις στο μυαλό του. Δεν μπορούσε να καταλάβει τι σημαίνουν ή να τις θυμηθεί από κάποια στιχομυθία. Δεν έδωσε σημασία. «Βράχο; Πάλι διακοπές θέλω ο μαλάκας;». Το κρεβάτι ήταν άδειο, αν και ήταν μόλις επτά το πρωί. Η Χαρά βρισκόταν ήδη καθ’οδόν προς το κέντρο. Σημαντική μέρα γι’αυτήν η σημερινή και δεν ήθελε ν’αφήσει το χρόνο άφιξης της στο ραντεβού στην τύχη. Ήταν η τρίτη και τελική συνέντευξη για τη θέση της νομικής συμβούλου σε ανερχόμενη εταιρία με βεντάλιες. Μαλλί άψογο, ταγέρ κλασικό, παπούτσια ασορτί, ρολόι σικάτο, μανικιούρ πρώτο, κραγιόν διακριτικό, ύφος θηλυκό, λόγος αποφασιστικός, διάθεση φιλική. Η πόρτα ανοίγει και η εύσωμη γραμματέας την προσκαλεί χαμογελαστά: «Κυρία Παντανή, σας περιμένουν».
«Με κάθε δύο βεντάλιες Peacock δώρο ένα ζευγάρι σανδάλια». «What the fuck?», αναρωτήθηκε φωναχτά ο Μπαρτ μέσα στο αυτοκίνητο. «Σανδάλια χειμωνιάτικα;»... Στη στροφή πάνω από το σχολείο συναντά έναν πεσμένο από το βουνό βράχο και φρενάρει απότομα. Ξεστομίζει μερικά αμερικάνικα για την απροσεξία του. Ο εργάτης με τη σημαία του φωνάζει: «κόκκινη γραμμή, κόκκινη σημαία, τίποτα δεν είδες; Θα μας σκοτώσεις ρε φίλε». «Με συγχωρείς, sorry mate». Πολύ αργά πέρασε μέσα από τη σημασμένη περιοχή και τους άλλους μικρότερους βράχους. Δεν κατάλαβε πώς έκλεισε το ραδιόφωνο, αλλά οι ίδιες 24 λέξεις ακούστηκαν μέσα του: «αν ακολουθήσεις την κόκκινη γραμμή μπροστά από το βράχο, θα περάσεις ανάμεσα σε δύο βρεγμένα σανδάλια και θα φτάσεις εκεί που σκάει το κύμα».
συνεχίζεται...
10 Responses to Κόκκινη γραμμή - μέρος Ι
Ωστε ετσι με τον φίλο μας τον Μπάρτ ..Είμαι περίεργος με την συνέχεια...
(τι να σημαίνουν αραγε οι φωνές?)
Καλημέρα, Τάκη.
Ποιες φωνές; :P
υγ. Προσπάθησα να σε ακούσω στο ραδιόφωνο προχθές που άφησες tweet, αλλά δεν έπαιζε το παράθυρο του live :(
Σχόλιο για τα βράχια (ξέρω, άσχετο)
Το Σάββατο στα Ανώγια ένας σύντεκνος με είπε: "Επαέεε μεις δεν έεεχουμε δέεεντρα, έεεχουμε όμως καλέεες πέεετρες!" Να τις προσέχει τις πέτρες και τα κατσίκια ο Μπαρτ :))
Το λιγότερο που έχω να πω...ΟΝΕΙΡΟ (Κρητικό)!
Τα σέβη μου και την καλημέρα μου :)
Καλημέρα, Λενάκι.
Χαχα ξέρουμε από καλή πέτρα και καλό λάδι εδώ στο νησί :)) (στην περιοχή του Ρεθύμνου κυρίως ξέρουν+από κάτι άλλο επίσης...)
Πέρασες καλά απ'ό,τι καταλαβαίνω, ε; Να μας ξανάρθετε!
Ένα θα σε πω...έφυγα 58 και γύρισα 62(κιλά όχι έτη!). Κοιμάμαι τα βράδια και ονειρέυομαι αρνίσια παϊδάκια!
Όμορφα, όλα όμορφα. Το Ελαφονήσι (να με θάψετε εκεί όταν πεθάνω), τα Χανιά, ο θέρισσος, η Μηλιά, ο Βλατος, τα Ανώγια (θεϊκά ντολμαδάκια), το Καστέλλι...ενοείται θα ξανάρθουμε! Τώρα που σας βρίκαμε;;;;
Φιλιά σύντεκνε
πι ες
Ένα μείον, το οδικό δίκτυο. Επαέ είμαστε χρόοοοοονια μπροστά :-Ρ
Λένα,
χαίρομαι πολύ! Καλά, όχι πως είχα καμιά αμφιβολία ότι δε θα σας άρεσε :)
Όσο για το οδικό δίκτυο, πολυετής πληγή!
Γιατρέ μου,κοντεύουμε να πάθουμε μεταβολική αξέωση από την αγωνία μας για τη συνέχεια(τρεις μέρες ακατούρηγος-που λένε στη μεσσηνία-και κρατώντας την αναπνοή μου,τι περιμένετε;).Κάντε κάτι!
Νομάρχα μου,
με τιμά η προσήλωση σας!
Το πρωί γράφουμε το τελευταίο μάθημα της εξεταστικής+είμαστε στην τσίτα! Σας υπόσχομαι να το ανεβάσω μόλις μπορέσω!
Ε τότε καλή τύχη!
Τα λέμε μετά.
ευχαριστώ πολύ!
Δημοσίευση σχολίου