[φως.σου]
Ήρθες στον ύπνο μου πάλι σήμερα το μεσημέρι. Οι επισκέψεις σου τελευταία έχουν γίνει τόσο συχνές που ανησυχώ μήπως διστάζεις να μου πεις κάτι στον ξύπνιο μου. Ή μήπως δε βρίσκεις το χρόνο να μου τα πεις. Γελάω με αυτή τη σκέψη, δε σου κρύβω, γιατί παλιότερα σκεφτόμουν πόσο λίγες μου φαίνονται οι 24 ώρες της μέρας και της νύχτας για να σε τραγουδήσω. Πλέον ξέρω το λόγο.
Καθόμουν έξω από την πόρτα του σπιτιού μου. Γυρίζω το κεφάλι μου στα αριστερά και νιώθω το πλάνο του σκηνοθέτη να σκαρφαλώνει την πρόσοψη της πολυκατοικίας και να φτάνει στην ταράτσα. Η μέρα χάνεται, το σκοτάδι γεμίζει το χώρο και η ματιά μου φτάνει εκεί ψηλά. Πίσω από ένα γειτονικό κτίσμα προβάλλει φως. Δεν μπορώ να διακρίνω την πηγή του, το νιώθω όμως να περνά ξυστά δίπλα μου. Όλες οι σκιές ανάμεσα στο φως και μένα πέφτουν γύρω μου. Κάποιες κινούνται και κάποιες στέκουν και με κοιτούν. Η καρδιά μου κάνει αισθητή την παρουσία της στους ήχους που φτάνουν στα αυτιά μου και ξαφνικά ένας λαμπτήρας, που κανονικά δεν υπάρχει εκεί που τον είδα, ανάβει. Χάνονται οι σκιές και όλα αλλάζουν. Αφήνω την αίσθηση πλήρους συνειδητοποίησης και ταξιδεύω στο χάος. Αδυνατώ να διακρίνω το χρώμα του φωτισμού, αν κρυώνω ή ζεσταίνομαι, αν είναι μέρα ή νύχτα. Ξέρω μόνο ότι ενώ δεν είσαι εκεί, δε φαίνεσαι πουθενά, είσαι εδώ. Βρίσκομαι μέσα στις σκέψεις σου, στα μισώ σου, τα φοβάσαι σου, τα θέλω, τα εύχομαι, τα αγαπώ. Καταλαβαίνεις τί θέλω να σου πω; Οι ώρες δε μου φτάνουν όχι μόνο επειδή είναι λίγες για σένα, αλλά επειδή αυτό που ζω μέσα σου δεν το κατανοώ για να το περιγράψω. Και να σου πω και κάτι άλλο; Δε θέλω να ξυπνήσω. «Τς». Δε θέλω.
6 Responses to Όνειρο 17:07
Δώσε, βρε τσιγγούνη, και μας κανένα όνειρο να μη θέλουμε να ξυπνήσουμε...απ' τις 6 στο πόδι!
Τσ τσ τσ...τσιγγούνη :))
Φιλιά:)
Λένα,
μισό να κοιτάξω τι έχω για σένα στην ονειροθήκη. Αχα. Βρήκα κάτι που θα σου΄ρθει γάντι. Το όνειρο με το θετικό μήνυμα για σένα λέγεται: χρόνος.
;)
φιλιά
Όταν διάβασα την πρώτη παράγραφο σκέφτηκα "τι όμορφο να το προσφέρω ως εξομολόγηση στην κα Σελιτσάνου!".
Μετά όμως από είκοσι χρόνια γάμου τη δεύτερη την έκρινα άτοπη.Αν και θα είχε πλάκα να δω το ύφος της μετά την απαγγελία...
Σελιτσάνε,
και μόνο που μπήκατε στη διαδικασία να σκεφτείτε να το χρησιμοποιήσετε για τη σύζυγο, με τιμάτε πολύ!
Καλό σ/κ!
Ώρες-ώρες αυτή η αποκλειστικη αντιπροσωπεία που έχεις εξασφαλίσει σε νοσταλγικές μοναχικές στιγμές μου τη σπάει και με ταυτίζει κιόλας (και μετά μου τη σπάει περισσότερο)
ΥΓ: Γεια σου Μανούλι
Έχουμε το copyright στη μοναχικότητα ;)
υγ. Γεια σου κορίτσι :)
Δημοσίευση σχολίου