[μόνο ένα]
Στεκόταν στη σκιά του για χρόνια περιμένοντας ένα άγγιγμα. Δεν επέτρεψε ποτέ σε οποιοδήποτε συναίσθημα να φτάσει σ’αυτόν. Συχνά τον κοιτούσε να κινεί τα χέρια και τη ματιά του στο χώρο και βυθιζόταν στη σκέψη. Τον άκουγε να μιλάει και ήξερε ότι τα αυτιά βοηθούσαν στη σύλληψη του γεγονότος. Το ίδιο γινόταν με τα μάτια όταν παρατηρούσε τις βαθιές ρίγες στο κάτω χείλος του. Όποτε δένανε τα χέρια άφηνε τον έλεγχο στο σύστημα της αφής. Όταν όμως πονούσε, δάκρυζε, έκλαιγε, μισούσε, θύμωνε και πείσμωνε, φοβόταν ότι τίποτα δεν μπορούσε να ελεγχθεί. Ότι τα πολλά απλωμένα νοητά χέρια που εμπόδιζαν τη φυγή των συναισθημάτων μακριά από την πηγή τους, χάνονταν μονομιάς.
Ανησυχούσε για τον κόσμο των αισθημάτων, τη δημιουργία των οποίων πάντα θαύμαζε, αλλά αδυνατούσε να βάλει σε καλούπια και κανόνες. Και αυτό ήταν σωτήριο, καθώς η κανονικοποίηση τους δε θα επέτρεπε τη γέννηση τους. Δεν τον αγαπούσε μόνο γι’αυτό που ήταν. Τον αγαπούσε, γιατί ήταν η μεγαλύτερη έμπνευση δημιουργίας. Η παρουσία του και μόνο, ο ήχος του, το δέρμα του, η μυρωδιά του, αποκτούσαν διάσταση απόκοσμη και αιτία σωματικής και πνευματικής εγρήγορσης. Αλλά ποτέ δεν έφτασε στο σημείο να του τα πει όλα αυτά. Γιατί άλλωστε; Όλα αυτά ήταν τόσο λίγα μπροστά σε ένα άγγιγμα. Ένα άγγιγμα μόνο.
4 Responses to Ένα μόνο, ένα
Με μπερδέψατε.Πώς μπορεί να ήταν η μεγαλύτερη έμπνευση δημιουργίας και να περίμενε μόνο ένα άγγιγμα;
(Να υποθέσω καθ'υπερβολήν;)
Μα ήταν η μεγαλύτερη έμπνευση.
Και μόνο ένα άγγιγμα περίμενε.
Δεν απαίτησε κάτι παραπάνω.
Την καλησπέρα μου :)
Νομίζω έζησε δυστυχισμένη, σύντεκνε!
Καλημέρα :)
Έτσι φαίνεται Λένα, έτσι φαίνεται.
Χαιρετώ τον βορρά :)
Δημοσίευση σχολίου