[νυχτώνει]
Έχει τη δική της μαγεία η πόλη του ξημερώματος. Πεζοδρόμια άδεια, σκουπίδια της ρουτίνας και μια βιαστική σακούλα. Τα αυτοκίνητα ήσυχα σε δύο μακρές σειρές και ανάμεσα τους τα φώτα των στύλων σαν στάσεις μέρας τις ώρες του σκοταδιού. Ένα γαύγισμα σε αγριεύει, μια μουσική ταξιδιού από ένα φευγαλέο αυτοκίνητο σε μαλακώνει, ένα ροχαλητό σε κάνει να χαμογελάσεις. Το περπάτημα στη μέση του δρόμου και οι ψίθυροι σου προσταγές ενός βασιλιά στην έρημο των ήχων. Ο ιδρώτας σου στα χέρια μου, τα χείλια μου στο λοβό των αυτιών σου, η φωνή σου μέσα μου, τα δάχτυλά σου στο λαιμό μου. Έχει τη δική σου μαγεία η πόλη του ξημερώματος.
Δημοσίευση σχολίου