Το υγρό σου το φιλί,
τα ρηχά σου τα λακάκια,
τα ζεστά τα μάτια,
ή μήπως το χαμόγελο το βαθύ;
Το πρόχειρο σου το μπλουζάκι,
το μαύρο το βραχιόλι,
το σβηστό σου το τσιγάρο,
ή μήπως η πετσέτα η βρεγμένη;
Τ’αληθή και στέρεα
με τα φτιαχτά μπερδεύω.
Ό,τι δικό σου αγγίζω,
θαύμα θεών θυμίζει.
Μα τούτο εδώ τον αναπτήρα
όσο λίγα τονε ζήλεψα,
που με κάθε σου μικρή αγκαλιά
φωτιά στον αέρα σου σκορπά.
Δημοσίευση σχολίου