Αυτό το πρωινό ήταν τυχεροί. Δε χρειάστηκε ούτε το κρεβάτι να κουνήσουν για να μη χτυπά περιοδικά στον τοίχο, ούτε τις κουρτίνες ασφυκτικά να κλείσουν. Το «σύγχρονο» ζευγάρι – φράση που τους έκανε μία στις δύο φορές να γελάνε – συναντιόταν κρυφά στη μικρή, οικογενειακή γκαρσονιέρα της πολυκατοικίας. Ήταν πάντα προσεχτικοί, καθώς εκτός από σύγχρονο το ζευγάρι ήταν και «παράνομο». Γιατί ενάντια στους νόμους του έρωτα αποσυνέδεαν τη φωνή του οργασμού από το συναίσθημα της ομολογουμένης έλξης. Τί πιο παράνομο και καταδικαστέο... Όχι σήμερα όμως. Ο ήχος της πέτρας που έπεφτε στην ασπίδα του οργάνου, οι κραυγές του κοινωνικού οργασμού στα πεζοδρόμια κάτω από την γκαρσονιέρα και οι σειρήνες του πανικού κάλυπταν τις φωνές από τη μικρή φωλιά. Και οι κουρτίνες τέρμα ανοιχτές σήμερα. Ο μαύρος, ζεστός καπνός από τους αποσυντιθέμενους κάδους έκλεινε κάθε δίοδο σε αδιάκριτα βλέμματα και άκυρες ετυμηγορίες. Αυτό το πρωινό ήταν ευτυχείς. Όχι μόνο οι δύο, αλλά και οι πολλοί.
Δημοσίευση σχολίου