Ξένος στο σπίτι μου
και μόνος στους πολλούς
Και να νιώθω τον άνεμο
να κοπάζει στο «ξένος»
Να σπάω λουριά από
φιλικές φυλακές,
γιατί Μετανάστης
θέλω να’ναι πλέον η καταγωγή μου
Με πρωτεύουσα το
εχθρικό Βλέμμα
και γλώσσα τ'απελπισμένα
Κι εσύ για μένα
Μετανάστης είσαι
και απόψε θα πλημμυρίσουμε
φανάρια, κάδους, χαρτόνια
Ασπίδα στο μαχαίρι
του φασίστα
Μα και αυτό ακόμα
να λυγίσουμε,
πλύνε τα χέρια
σου και τράβα τ'άλλα,
αυτά που χώθηκαν
βαθιά
και δύσκολα απ’τα
μυαλά πέφτουν
Δημοσίευση σχολίου