Άνγκελα τη λέγανε και το μαλλί ξανθό το’χει,
σαν έθνος όμως θα σκάσουμε, στα ύψη πια οι τόκοι.
Ραγιάδες μας κατήντησε στο ίδιο μας το σπίτι,
καλοριφέρ πια δεν έχουμε, μου πάγωσε κι η μύτη.
Τ’αυτί τραβάει του Λουκά όλο για νέα μέτρα,
μόνη λύση που μας έμεινε η πιο μεγάλη πέτρα.
Καημό το’χω να τη δω βαθιά σ’ένα καζάνι,
για την αριστερά ν’ακούει από τον Λαφαζάνη.
Άνγκελα θα σε πατήσω ωσάν την πράσινη τη μύγα,
να σου θυμίσω τον κομμουνισμό ωσάν την Παπαρήγα.
Πώς να σε κάψω σκέφτομαι, μα είσαι λαγνομάτα,
θα σε βουτήξω στην καυτή, τη μαύρη σοκολάτα.
~*~*~*~*~
Το παρόν ποίημα εντάσσεται στη Τριλογία περί Σοκολάτας μαζί με τις αναρτήσεις των Σελιτσάνου και Θεώρημα.
4 Responses to Death by chocolate. Stop
Ένα έχω να πω: ντάκτερ, ΔΕΝ ΠΑΙΖΕΣΤΕ!... :)
Δεν...
Χαχαχα είχα σκοπό να γράψω πάλι σπλάτερ αλλά μας το καπάρωσε ο Σελ!
Μας λιώσατε...
Καλώς τον, το ριμαδόρο!
Δημοσίευση σχολίου