[φου]
Την επόμενη φορά που θα με σκοτώσεις σπίτι μου, θυμήσου να κλείσεις το θερμοσίφωνα πριν. Γιατί από την έκρηξη κάηκε η καρέκλα που’χα σκοπό να χρησιμοποιήσω για να κρεμαστώ.
Αλλά πάντα ήξερες πώς το χρόνο να εξουσιάζεις. Να συγχρονίζεσαι με τις βαθύτερες μου σκέψεις, τα παιδιά δηλαδή των δικών σου πράξεων που ατιμώρητα άφησα στην αυλή της κρεβατοκάμαρας. Κι όλο κάτι πίνακες του Νταλί ζωγράφιζε η γλώσσα σου τελευταία· λόγια δυσανάλογα, ρολόγια τσακισμένα κι λεπτεπίλεπτοι ελέφαντες που στο στέρνο πάνω κάθονταν σταυροπόδι.
Γι’αυτό με μίσος πέτα την πελέτα στους μπαρουτοκαπνισμένους τοίχους και φίλα με. Και για τους τοίχους μη σκας. Η μαχαιριά σου χτύπησε τόσο κέντρο, που η έκρηξη σαν θαλασσινό αεράκι το πτώμα μου χάιδεψε.
